Je kunt een paard op 100 manieren schilderen en een schilder kiest er één van. Dat vind ik wonderbaarlijk. Dat het op 100 manieren had gekund en dat je naar één versie kijkt. Ik ben niet naar Laura Owens gegaan toen het kon. Ik vond het te ver. Ze exposeerde afgelopen zomer in Maastricht. Nu blijft haar paard door mijn hoofd spoken. Maar het is geen straf. Ongezien wordt het steeds mooier.