‘Over architectuur denk ik zelden. Vroeger dacht ik er zelfs helemaal nooit over. Huizen, woningen, gebouwen in het algemeen, heb ik meestentijds beschouwd als een gegeven. (…)
Dat was de eerste zin van een essay van August Willemsen, schrijft Tanny Dobbelaar op een weblog met de titel Schrijf dan. De laatste:
‘Over architectuur denk ik nog steeds zelden, maar toch anders dan vroeger.’
Tussen deze twee zinnen heeft zich iets geheimzinnigs voltrokken, de schrijver heeft je meegenomen in zijn gedachtewereld en via Brazilië, de Bijlmer en Sienna, weer teruggebracht naar het zelden denken van hem over architectuur. En dat in 800 woorden ofzo. Mysterieus.
***
Ik denk dat het belangrijk is dat we – indien mogelijk – zo snel mogelijk het mysterie van het essay onthullen. Er in ieder geval naar streven.