De Afrikanen die Viviane Sassen portretteert geven zich niet bloot. Dat komt omdat ze in de schaduw staan, zich van de kijker afwenden, gebukt gaan onder voorwerpen of bedekt worden door de lichamen van anderen. Het is alsof de omgeving zich over hen ontfermt, hen in haar greep houdt – hier een arm afsnijdt, daar een hoofd camoufleert – en hen daarmee afschermt van jouw blik. Ik vind die afstand prettig. Het neemt iets van de schaamte weg die met kijken gepaard gaat.