Boven ons huis hangt vandaag een kleine wolk. Binnen leest iemand een e-reader van sony. Aan het eind van de pagina wil haar rechterhand het scherm in de linker laten rusten, het hoofd wil knikken, de andere kant op hangen. Ingesleten automatisme. Het lichaam herinnert zich boeklezen als fysiek bewegen. Wat aangenaam is, is dat ze niet meer met een baksteen in bed ligt. Het ongemak is geestelijk geworden. Heb ik hem wel uitgezet? Is ie wel opgeladen aangezien ik niet zeker weet of ik hem gisteren, in halfslaap, wel heb uitgezet? Die functionaliteit lijkt me de eerste die je ontwerpt. Tien minuten inactiviteit: apparaat uit. Er is blijkbaar de hoop dat je niet kunt slapen. Dat je opkijkt, en dertig minuten mijmert over één zin.