Torgny Lindgren schrijft in Herinneringen dat herinneringen hallucinaties zouden kunnen zijn, prikkels die onze zintuigen zelfstandig verzinnen. Dat ons hoofd, diep borend of vrij rondstruinend, stimuli schept die onze zintuigen begeren. Op een andere plek schrijft hij, wat mijn ogen zagen kon niemand me afnemen. Ik scheur wat hij schrijft aan flarden, ik vries het in, ik wil het mijn toekomstige werkelijkheid inslepen. Herinneringen heb je niet, die verlang je. Wat je ziet, is van jou. Eén citaat uit zijn boek wil ik bewaren (vertaling Lia van Strien): ‘Citaten vervalsen is schandalig.’