Misschien moet je behalve spelregels bezigheden bedenken voor levens waarin in alles is voorzien. We hadden hem Marshall McLuhan laten lezen. Richard Sennett. Susan Sontag. E.M. Forster (The machine stops). Ik weet niet of hij zijn logboek gevuld heeft met woorden als moderniteit, digifrenie, dystopie, utopie, vernetwerking, versnelling, probes. Zijn blauwe ogen kan ik niet peilen. Gelukkig presenteert hij foto’s. Een foto zet – hoe korststondig ook – even alles stil. Hij had twaalf toepassingen bedacht.
Een drone die een hond uitlaat. Een drone die op je af komt, rond je hoofd blijft zoemen, je de weg wijst ‘langs kunst ofzo’. Een drone die pizza’s bezorgt, en pakjes. Een drone die na een slangebeet pijlsnel serum brengt. Een drone die reddingsvesten in zee dropt. Een drone die menigten uiteen drijft, of bij elkaar als een kudde schapen. Een drone die pijnstillers naar onbegaanbare plekken brengt. Een drone die mensen neerschiet. ‘Dat gebeurt natuurlijk al,’ zegt hij, maar dan gebeurt het op do-it-yourself-schaal. Hij is een techno-utopist, een solutionist, hij lacht bij de schietdrones, hij denkt in oplossingen, hoe de ongelukkigen op onbegaanbare plekken terechtkomen blijft onduidelijk.
Hij laat ook een plaatje van dakpannen zien. Een foutje bracht hem op zijn laatste idee, vertelt hij, de andere ideeën heeft hij van internet, denk ik. Dit idee misschien ook. Hij was met zijn drone aan het vliegen rond zijn huis, maar hij kon helaas niet hoger dan drie meter, er was sprake van overmacht die ik niet begreep, een instelling die hij niet kon veranderen. Hij bedacht een list. Hij bedotte de afstandsmeter door hem telkens een nieuwe bodem voor te schotelen. Van plat dak naar plat dak, stapsgewijs klom hij de lucht in. Toen zag hij dat de dakpannen stuk waren.
Ik kan niet wachten op zijn toekomst. Vliegende auto’s heeft hij overgeslagen. Wie wil van zijn plek als dat niet langer hoeft? Hij zegt dat we een bril opzetten en door ons hoofd te draaien zien wat de drone ziet. Wat zou ik graag op dit moment een drone naar iemand laten vliegen, de situatie inspecteren, kijken wat ze aan het doen is – al weet ik dan nog steeds niet wat ze denkt. In plaats van proberen te begrijpen, stellen fotografen voor de wereld te verzamelen (ik verbaster Sontag). Krijgen we drones die voor ons crashen? Icarus mocht niet te hoog vliegen dan smolt de was, te laag was ook niet goed, teveel opspattend water.