Al heeft het ook iets kinderachtigs – de computer en zijn multiple undo’s. Niets is definitief, je kunt altijd herstellen. Dat zit je dan ook de hele tijd te doen. Zinnen veranderen, weblogberichten antedateren, weggooien. Wij moesten in een tekenles, lang geleden, een luciferhoutje in oostindische inkt dopen en daarmee tekenen. Dat gaat nauwelijks. Een luciferhoutje neemt geen inkt op. Het uiteinde is te hard om lijnen te trekken. De inkt is na twee centimeter op. Bijdopen, het uiteinde wordt langzaam zacht, breekt af – slordige vegen inkt op papier. De concentratie waarmee je tekende…om zo te bloggen! Het is dezelfde concentratie als fijn glaswerk afdrogen of papier doormidden snijden. (Je mocht ook maar één lucifer gebruiken.)