Behalve de man die zijn honden nummert, ken ik geen wonderlijker vrouw dan de vrouw uit de Frans Halsstraat die op elke traptrede – driehoog – een hondekoekje legt. De hond heet waf en de kat muis. Ik krijg een filmpje, de boomerangfunctie van internet. Feiten moeten kloppen. Een enorme kat vult het beeld. De kat speelt met een piepklein katje, half-geïnteresseerd, tikjes uitdelend met één poot, af en toe een felle, snelle uithaal. Zo speelt een kat inderdaad met een muis. Ik blijf in verwarring achter. Ik klik het filmpje weg. Twee andere filmpjes openen zich. Trucage, denk ik. Een hond blaft tegen een leverkleurig beest dat weerloos op zijn kop in de lucht hangt. Geluidkunst. Dit heldert niks op. Een hond die blaft als niemand thuis is, tegen het spiegelende matglas van een webcam, een voiceover als een stem van god. De rivier is sedert naar het Westen blijven stromen en de menschen zijn blijven voorttobben. Ook de zon komt nog op.