Twee zinnen houden me overeind (crisis, werk, relatie, klimaat, dierenwelzijn). En dan: ‘t had zoveel erger kunnen zijn. Alles is veel voor wie niet veel verwacht. De zinnen zijn van J.C. Bloem, zoals al uit de titel blijkt, onvertaalbaar in Chinees en Engels, een woordspelerige, locale toevalligheid. De zinnen houden me overeind omdat ze een waarheid belichamen die ik graag uit de mond van een ander hoor. Zijn mijn problemen opgelost als ik twee hoofden heb? Eén om leeg te ranselen, uit te putten, te vermoeien, wakker mee te liggen, en één dat mooi, schoon, onbedorven en onaangetast zinnen tot zich neemt en bewaart. Oh, hemelse vreugde, bloemlezen. Omkeren, zegt Byron Katie. De fik erin, iemand anders. De zon schijnt en het is april.