We leven in twee werelden, eentje waarin iets gebeurt, en eentje waarin we besluiten wat het was of zou moeten zijn. Ik lees DBC Pierres boek, Release the bats, A pocketguide to write your way out of it. In 32 hoofdstukken behandelt hij aspecten van schrijven. Het leest als een survivalguide van een mens in een hard gevecht met het leven. Rauw. Klap op je bek. Nog een kaakstoot. Zo is zijn stijl. Littekens (‘actie’) wisselt hij af met gedachten, wijsheden (‘reflectie’). Hij wringt het bloed uit zijn zakdoek op het papier. Schrijven is thema, schrijven is obsessie. Schrijven is niet het doel. Doe het niet, schreeuwen de pagina’s. Als je het doet, weet waar je aan begint: ik zal je vertellen wat schrijven is. We leven in twee werelden, eentje waarin iets gebeurt (‘wat is’), en eentje waarin we besluiten wat het was of is of zou moeten zijn (‘wat we zeggen’). Die tweede veroorzaakt problemen. Mensen hangen aan hun idealen, hun ideeën, hun moraal, en zijn vrijwel altijd immuun voor die van jou. Wat je wil is je ideaal, wat je denkt je verhaal. Wat gebeurt is wat is. Literatuur laat die kloof bestaan. DBC Pierre noemt het ‘de krakende kloof tussen conceptueel ideaal en existentiële chaos’. In die kloof leef en schrijf je.